De wachtkamer van de kaakchirurg. Theo gaat mee met Karel, want dat hoort zo. Karel kan het prima alleen af, maar als Theo mee wil zal hij hem niet tegenhouden, ben je gek. Theo heeft een wat vierkant gezicht, met een vriendelijke snor. Een licht buikje, maar dat mag op die leeftijd. Karel heeft een rond gezicht, met kleine oren en ogen die dicht bij elkaar staan. Karel is kaal. Als je hem niet zou kennen zou je denken dat hij geestelijk gehandicapt is. Maar dat is hij niet, Karel loopt gewoon ‘wat achter’.
Ze zitten naast elkaar in de wachtkamer. Theo laat niets van zijn zenuwen merken. Ben je gek, zenuwen, ik? Ik vind het goed zo. Ze zitten naast elkaar, met allebei een geconcentreerde blik naar hun Android Galaxy DX 400. Theo heeft er een aanwijsstokje bij. Karel niet. Het is stil in de wachtkamer. Een vrouw met een rustige baby, een blonde verpleegster die een Angolees verzoekt om naar de spreekkamer te komen.
Theo en Karel zitten nog steeds verdiept in hun Android Galaxy DX 400. Karel heeft een zwarte nette broek aan, met zwarte nette schoenen een Hawaï-overhemd. Theo en Karel scrollen – Theo mét aanwijsstokje, Karel zónder – over hun beeldscherm. Dat staat interessant. Theo vindt vooral het aanwijsstokje stoer, het laat zien dat je bij de tijd bent. Zijn vrouw zegt wel eens dat het een verlenging van zijn… hè nee joh, bah!
Karel ziet iets op het scherm van zijn Android Galaxy DX 400. Even kijkt hij op van zijn scherm.
“Heb jij nog gelezen over die transfer van PSV naar Feyenoord?”
“Mwah”, zegt Theo.
“Dat zal nog best tegenvallen in de competitie dan.”
Theo is weer verdiept in de beelden op zijn Android Galaxy DX 400.
“Meneer Karel de Wilde?”, vraagt een rondborstige Surinaamse verpleegster. “U mag meekomen.”
Karel staat op en loopt mee met de rondborstige Surinaamse verpleegster.
“Succes jochie”, zegt Theo tegen Karel.
Ondertussen is Theo weer verdiept in de beelden op z’n Android Galaxy DX 400.
Je moet toch meegaan met de moderne tijd.
Want schrijven schrijven schrijven 